Repe Yerleri Açılmadan Önce

**Isabelle Malfoy** Ptsi Eyl. 29, 2008 3:31 pm

RP yerleri açılmadan önce, karakter ilişkilerini belirlemek için burada kısa rp yapalım mı? Ben şahsen uzun uzun başkalarının karakter kartlarını okumaya çok üşenirim, hele de uzun olduklarında. Evet diyen üç kişi olduğunda ilk rpyi yapıp yollayacağım, ondan sonra isteyen herkes katılabilir ^^,

**Roxanne Malfoy** Ptsi Eyl. 29, 2008 9:45 pm

Süppe fikir, bence yapmalıyız Very Happy

**Riley Xaviér Malfoy** Ptsi Eyl. 29, 2008 9:47 pm

Ben de varım Merve.

**Deborah Lyndarmon** Ptsi Eyl. 29, 2008 9:50 pm

Güzel fikirmiş. Ben de varım. bounce

**Isabelle Malfoy** Salı Eyl. 30, 2008 1:03 pm

~~Hayali Kurgu: Malfoyların lüks bir muhitte verdiği tanışma yemeği. (Beğendiğimiz kısımlarını daha sonraki rplerimizde gerçekleşmiş varsayabiliriz.)

Isabelle yarı kapalı göz kapaklarının arkasından, altın rengi çerçeveli boy aynasından kendisine bir göz attı. Yine pek memnun değildi kendisinden. Hogwarts'a henüz başlamamıştı ve Malfoyların en küçüğü olarak kendisini sosyeteye takdim ediliyormuş gibi hissediyordu. Aslında daha da doğrusu geleceğine takdim ediliyormuş gibi hissediyordu kendini ve ilk izlenim önemliydi. Önündeki yedi sene boyunca yürüyeceği yol belli olacaktı. Binası seçilip kısıtlanmadan önce yapabildiğince etkileyici olmalıydı. Belki de Malfoyluğunu öne çıkarmak için saçlarının rengini biraz daha açmalıydı. Elbisesi de fazla çocuksuydu galiba, mugglelara yakın yaşamak zevklerini köreltiyor olmalıydı. Gözlerini kapatıp sonra kocaman açtı, gözlerinin ne kadar iri olduğunu ortaya çıkarırcasına; odaklanmak için yapardı bunu, çevresindeki her şeyi beynine kaydediyormuş gibi. Ellerini saçlarının arasındaki pırıltılı taca götürdü, gri-siyah muhteşem elbisesine elbette uymuştu. Ama amacı kim olduğunu belletmekti, uyumdan ziyade: O şımarık bir Malfoy Prensesiydi. Ve ona asalet veren kanı, elbette bunun gibi basit fakat büyüleyici yemeği kendi partisine dönüştürmeye yeterdi.

***

"Isabelle, ne bekliyorsun aşağı inmek için?" Babası üst katta hazırlanabileceği, yalnız kalmak için çıkabileceği özel bir oda olduğunu -imayla- söylerken bunu kasdetmemişti kesinlikle. Bir ayağı yere sarmış, bir ayağı kadife koltuğun üzerinde, koltuğa yayılmış olan Isabelle, koltuğun kolçağından sarkan iki uzun ince kolunun arasındaki başını yumuşak yastıktan kaldırmadan cevap verdi. " Assolistin sırasının gelmesini." Baygın bakan gözlerini babasına çevirmesini bile engelleyecek türde o meşhur mağrur tembelliği vardı üzerinde. Çünkü babası iyi bir politikacı olsa bile -Malfoyları yeniden sahneye çıkaranlardan biri de o değil miydi sonuçta- kendisinin daha iyi bir politikacı olduğunu -Malfoylara baş rolü vaadediyordu- düşünecek kadar öz güvenliydi. Özgüveninin o kırmızı parlak balonunu sadece biri söndürebiliyordu.

"Ancak biz ev sahibiyiz, unuttun mu Belle?" Annesine dönüp bakmasa da yerinden doğruldu. Eğilip babetleriyle uyumlu gümüş el çantasını yerden alırken onu kapının pervazında kollarını kavuşturmuş kendisini süzerken hayal edebiliyordu. Yanından geçerken pes bir tonda "Aşağıda zaten bir salon dolusu Malfoy var." dese de merdivenlere yönelmişti bile. Elini trabzanlardan ayırmadan, ağır ağır indi merdivenlerden. Önünde ortayaş yetişkinlerden ve akranı çocuklardan oluşan bir sürü ve bu süründen yükselen neredeyse somut bir uğultu vardı. Bu uğultudan ayrı olarak kulağına çalınan tek cümlenin farkı ise hakkındaki bir dedikodu değil bizzat kendisine söylenmiş bir şey olmasıydı.

"Bakın burada kim varmış!"

**Roxanne Malfoy** Salı Eyl. 30, 2008 7:06 pm

Bu kadar çok Malfoy'la bir arada ve kalabalığa tezatla küçük bir ortamda olmak kesinlikle onda kötü izler bırakacaktı. Ailesindeki, daha doğrusu klanındaki, herkesten ayrı ayrı hoşnutsuzdu. Annesi ve babası kelimenin tam anlamıyla onu kolundan sürükleyerek ünlü, göz alıcı, rakipsiz Malfoy "sarayına" getirmişti. Kendisini bildi bileli, bir Malfoy olmanın ona zarar mı yarar mı getireceği sorusu aklının bir köşesini hep kurcalamış; bu tür davetler, partiler ve yüksek zevk sahibi olmanın ağza alınmayan bir zorunluluk olduğu diğer olaylar Malfoy olma kavramını daha da derin bir soru haline getirmişti onun için. Yüzünü buruşturmamak için fazladan çaba sarf ettiği zamanlar Malfoy sayısının normali aştığı zamanlardı, tıpkı şimdi olduğu gibi. Çevresine sıkkın gözlerle bakarken sağ kolunda annesinin çimdiğini hissetti ve anında gök mavisi gözleri buğulandı. "Düzgün davran Anne. Ne olur bir kerecik bu kadar yabani davranmasan." Annesinin fısıldaması kanunlar kadar emredici ve katıydı, kocasını kızdıracak kadar. Carlisle Malfoy eşinin başını asilce omzuna yasladı, bunun gerçek anlamını bilen odadaki yegâne kişi Roxanne idi. Annesinin ve babasının bakışları aşkla dolu görünebilirdi fakat sözlerinin o kadar aşk dolu olmadığından biricik kızları adı kadar emindi. Annesinin yüz ifadesi hafif bir dalgalanma yaşadıysa da Esmé Houdiné Malfoylara karşı bir antikor geliştirmeyi başarmıştı, sessizce gülümsedi ve eşinin kolunda kendinden emin bir şekilde yürümeye devam etti.

Bu duruma pek de yabancı olmayan Roxanne ise sadece etrafı süzmekle yetiniyordu. Renkli perdelerin arasından süzülen turuncu ışık altın varaklı ya da altından yapılmış objelere çarptıkça oda sihirli ışıklarla doluyordu. Roxanne'e göre ortam yeterince sihirliydi ancak ışık huzmelerinin odadaki valsleri ilgisini çeken tek şeydi, ta ki kuzenlerini görene kadar. Malfoy klanını sevmese de en azından kalabalık bir aile olmaları iyi bir şeydi, Roxanne aradan kaynayabiliyordu. Bu sene bir kuzeni daha Hogwarts' a adım atacaktı ve o kuzeni büyük ihtimalle bir Slytherin olarak aileye biraz daha ün katacaktı, aptal atalarının izinden gitmeyerek Ravenclaw'a seçilen Roxanne'in aile içinde sessizce cezalandırılışına tezatla tabii ki. Yine de Roxanne aileyi utandırmamıştı, sınıfta derecelere oynuyordu. Kuzeni Riley'i görünce annesinin altın rengi şalını zarifçe bıraktı ve tam tersi istikhamete yürümeye başladı. Annesi de aynı zarafetle Roxanne'i omzundan tutarak ters yöne çevirmeye çalıştı, Roxanne'in hayatında duymadığı seslerle konuşuyordu. Roxanne geriye dönerken yüzüne bir gülümseme yerleştirmeye uğraştı, utangaçlık kartına oynayacaktı.

"Ah Roxanne! Ne kadar da büyümüşsün!" Yaşlı cadı Roxanne' i sahte gözlerle süzüyordu şimdi, sanki Roxanne'i doğduğu günden beri kendisi büyütmüştü de şimdi bir anne şefkatiyle Roxanne'e kompliman ediyordu. Roxanne gözlerini kısarak gülümsedi ve gözlerini olabildiğince yaşlı çiftten kaçırdı. Annesine kaçamak bir bakış attı, yüzündeki tatlı gülümseme ve yarı kısılmış gözleri annesine utangaçlık kartını oynayacağını belirtiyordu. Annesi Roxanne' e bakmaya tenezzül edip kızına aynı şekilde gülümsediğinde Roxy annesinin iletiyi aldığını anladı ve yaşlı çiftin sözlerine aldırmayarak çevreyi süzmeye devam etti. Şimdi kuzeni Isabelle de görüş alanına girmişti ve belli ki herkesin görüş alanına girmekten oldukça hoşnuttu. Roxanne gözlerini devirdi ve küçük kuzenini izlemeye devam etti. Gerçek bir Malfoy olduğu dış görünüşünden asilce akıyordu, bu durumun iyi ya da kötü olduğuysa Roxanne' e göre tartışmalıydı. Roxy kafasını çevirdiğinde annesinin sözleri onu gülümsetti. "Ah Roxanne'in kusuruna bakmayın, bazen çok utangaç olabiliyor, ne de olsa bir Malfoy asilzadesi değil mi?" Roxanne bu oyunda üzerine düşen görevi yerine getirerek başıyla onayladı ve sevimli sevimli güldü, yaşlı cadı ve büyücü de ona aynı şekilde yapmacık bir şekilde güldü. Parodilerin parçası olmak artık sadece Roxanne'in görevi değil, aynı zamanda yeni Hogwartslı kuzeni Belle'nin de göreviydi. Roxanne bunu düşününce zevkle gülümsedi.

Repe Yerleri Açılmadan Önce

Repe Yerleri Açılmadan Önce

Geri: Repe Yerleri Açılmadan Önce

Geri: Repe Yerleri Açılmadan Önce

Geri: Repe Yerleri Açılmadan Önce

Geri: Repe Yerleri Açılmadan Önce

Geri: Repe Yerleri Açılmadan Önce